Geen papieren? Wel rechten!

Het nieuwe pand van het Wereldhuis van Stek aan de Hooftskade is licht en straalt een prettige functionaliteit uit. Het is een plek om elkaar te ontmoeten, te ondersteunen en samen te eten. Hier zijn mensen zonder verblijfsvergunning welkom.

Stel, je bent gevlucht voor het geweld in je land van herkomst of slachtoffer van mensenhandel. Stel dat je desondanks geen verblijfsvergunning hebt, dan stapelen de problemen zich al gauw op. Je mag bijvoorbeeld niet werken, geen bankrekening openen, je krijgt geen uitkering en je hebt alleen recht op medische noodhulp. Dus wat doe je? Je werkt bij mensen thuis met het risico op uitbuiting en onderbetaling, je woont bij je werkgever of huurt van een particulier waardoor je voor een dak boven je hoofd je afhankelijk voelt van de grillen van je huisbaas. Je bent kwetsbaar en je loopt een grote kans angst- en somberheidsklachten te krijgen doordat je zelf nauwelijks regie over je leven hebt. Je lijkt geen kant op te kunnen, maar toch heb je meer rechten dan je in eerste instantie dacht. Het Wereldhuis kan je daarbij helpen.

Migrantenorganisaties

Lizebeth Melse en Yasmine Fernandez van dat Wereldhuis werken nauw samen met vrijwilligers van meer dan twintig nationaliteiten om mensen zonder verblijfsvergunning te helpen. Die samenwerking is essentieel. Er wordt over en weer gebruikgemaakt van elkaars kennis, taal en vaardigheden. Er zijn verschillende migrantenorganisaties die ongedocumenteerden ondersteunen en spreekuur houden in het Wereldhuis. Voor mensen uit Indonesië is er de IMWU (Indonesian Migrant Workers Union) en voor de Filipijnen zijn er Filmis (Filipino Migrant in Solidarity) en Migrante. Ook worden contactavonden georganiseerd waar informatie wordt gegeven en werken de organisaties samen met moskeeën, kerken en ambassades.  ‘Voor de veiligheid hebben ze vaak een klein netwerk’

Nur Hayati en Muhammad Golib zijn actief namens de IMWU. Samen met andere vrijwilligers ondersteunen zij een groep van ongeveer 270 Indonesiërs in Den Haag. Velen van hen worstelen met een veelheid aan problemen, wat het complex maakt om te helpen. Naast informatie geven de vrijwilligers praktische hulp door mee te gaan naar een ziekenhuis, te helpen met brieven of te tolken. ‘Het duurt even voordat mensen zonder papieren je vertrouwen, maar als die drempel is genomen, zijn ze vaak dankbaar’, zegt Nur Hayati.

Bang

Melani Escano is vrijwilliger bij Filmis: ‘We geven samen met het Wereldhuis veel informatie, bijvoorbeeld over welke rechten je hebt, wat je moet doen als je gearresteerd wordt of hoe je kunt protesteren tegen hoe je behandeld wordt. Veel mensen zijn bang. We krijgen veel vragen over rekeningen, bijvoorbeeld van de tandarts, of van medische noodhulp. Of vragen over welke procedures er zijn om in het ziekenhuis geholpen te kunnen worden.’ Joanna Lerio is actief namens Migrante: ‘We helpen mensen met het zoeken naar werk en met onderhandelen over hun salaris, we helpen een dokter of een advocaat te vinden en beantwoorden vragen over bijvoorbeeld scholing. De mensen uit de omgeving van onze cliënten kunnen meestal niet helpen. Veel ongedocumenteerden hebben trouwens voor de veiligheid een zo klein mogelijk netwerk.’ De vrijwilligers noemen het Wereldhuis een veilige ontmoetingsplaats die veel voor hun cliënten betekent. Escano noemt het ‘een safety heaven’ en Golib doet een simpele suggestie die weerklank verdient: ‘Laat rijke mensen dit huis supporten, want het moet blijven bestaan!’

 

Jolly van der Velden  

Info: denhaagwereldhuis.nl

 

Fotobijschrift: Joanna, Melani, Muhammad en Nur voor het nieuwe pand van het Wereldhuis. Fotografie: Jolly van der Velden