Oecumene is voor mij het besef dat er iets in de wereld is dat belangrijker is dan het op ieder punt exact met elkaar eens zijn. Column van zr Nadia Kroon in het Katholiek Nieuwsblad
‘Heer, ik ben niet waardig dat U tot mij komt…’: het zijn de traditionele woorden voordat we te communie gaan. Helaas is terwijl we naar voren lopen de daaropvolgende gedachte bijna even traditioneel: ‘…maar dank u dat ik toch wel wat waardiger ben dan die ander daar.’
Als missionair werker heb ik voor verschillende christelijke stromingen gewerkt. Overal is oecumene een lastig ding. In een protestantse kerkenraadsvergadering ontstond er bijvoorbeeld eens een discussie: konden we wel samen met die andere protestantse kerkstroming een viering houden? Om deze en die reden zijn we het immers met elkaar oneens!
In de katholieke Kerk is de Eucharistie het strijdtoneel. Hoeveel mensen halen immers de meetlat voor volledige deelname niet?