Palliam deelt datgene waarin zij geloven
Bij Palliam wil men zoeken naar datgene waar men als katholiek in gelooft en dat delen met elkaar. Door te delen worden wij meer mens.
Wat is Palliam?
Palliam is een netwerk van mensen die uitgedaagd wordt om te zoeken naar vormen van kerk-zijn die passen in deze tijd. Tiny van Westerop: “We zijn niet zozeer een werkgroep naast al die andere werkgroepen die er zijn. Wij willen meer het cement zijn, verbindingen tot stand brengen, netwerken. Palliam is een project dat gedragen wordt door het pastoraal team en door het bestuur.”
De kerk van morgen zal veel minder gebonden zijn aan gebouwen zoals wij dit tot nu toe kenden. Zij zal veel meer het karakter hebben van een groepje mensen dat dan hier en dan daar samen komt onder één of ander dak rond verhalen die verbinden. Wij geloven namelijk dat God een bevrijdend verhaal vertelt met het leven van ieder van ons. Palliam wil onder zomaar een dak mensen verzamelen die op zoek zijn naar zin, die kunnen schuilen en op adem kunnen komen, kunnen inspireren en geïnspireerd kunnen worden. Door haar mobiele, dynamische karakter hoopt zij een netwerk van liefde op te bouwen waarin geloofd kan en mag worden. www.palliam.nl
Schrift en Traditie
Tiny van Westerop: “Vroeger had ik het niet over mijn geloof, maar nu probeer ik het vaker ter sprake te brengen. Daarbij is de Bijbel inmiddels mijn schatkist geworden. Goede gesprekken en zien hoe iemand is, daar ga ik voor.” Hubert Jansen verzorgt op de Palliamwebsite het zogeheten ‘slotje’, een online getijdengebed aan het einde van de dag. “Ik ging bij Palliam aan de slag omdat ik vond dat er buiten de vieringen om, in de parochie niet veel te doen was. Het ‘slotje’ bidden we in de traditie van de completen, het laatste dagelijks gebed in kloosters. Een oude traditie in een nieuw jasje. Je hoeft het niet allemaal zelf te verzinnen. We hebben in de kerk een eeuwenlange gebedstraditie, bijvoorbeeld de Gregoriaanse gezangen. De spiritualiteit die daarin voelbaar is, raakt mij en anderen ook. Dat het nu online is, maakt het laagdrempelig.”
Vertellen, luisteren en kijken
Bertijn Prins: “Wat ik merk is dat zelfs in de kerk het grote verhaal niet meer wordt verteld. Er is veel aandacht voor de buitenste cirkels: samen zingen of andere gezellige dingen doen. Maar een vraag als wie Jezus voor je is en hoe dat doorwerkt in je leven stelt men nauwelijks. Ik constateer ook Bijbelangst. Terwijl als mensen luisteren naar de Bijbelverhalen, dan zeggen ze ‘oh wat mooi, dat gaat over mij’. Ze realiseren zich dat de Bijbelverhalen over hunzelf gaan en dat het niet suf is dat je met elkaar gaat zoeken wat je als katholiek daarvan vindt. Luisteren naar elkaar is hierbij heel belangrijk. Tiny van Westerop vult aan: “Eigenlijk is ons hele project gebaseerd op luisteren naar de mensen die naar ons toekomen. Wat gebeurt hier? Wat wil diegene? En dan samen kijken en zoeken wat we kunnen doen.”
Wat heeft het opgeleverd?
Inmiddels heeft het zoeken al veel activiteiten op het gebied van inspiratie, bezinning en ontmoeting opgeleverd. Bianca van Barneveld is als fotograaf verbonden aan de bezinningsactiviteit ‘heelrepen’: stroken papier met een spreuk of Bijbelvers en een foto. Bianca van Barneveld: “Er zijn weinig jonge mensen zoals ik die nog naar de kerk gaan. Ik ben zelf fotograaf en in mijn foto’s zit mijn spiritualiteit, mijn manier van kijken naar het geloof.” Bertijn Prins sluit daarop aan: ‘Met zo’n ‘heelreep’ is het zo dat als mensen beginnen te fronsen je weet dat het werkt. De ‘heelrepen’ zijn een vorm van catechese. Mensen nemen die kennis mee naar huis, ook naar hun kinderen en kleinkinderen.”
Samen zoeken
Tiny van Westerop: “Het meedoen met Space for Grace zorgde voor mooie ontmoetingen met andere projecten. Je kon elkaar helpen en op ideeën brengen als het moeizaam ging. Vooral aan het vervolgtraject met workshops van Erik Borgman hebben we veel gehad.” Prins vult aan: “Erik Borgman bevestigde, hetgeen we zelf ook al ervaren hadden, dat de puur commerciële benadering van ons geloof aan de man brengen niet de bedoeling is. Er komen dan wel veel mensen op je activiteiten af, maar die gaan met dezelfde vaart weer weg. Ik noem het levensbeschouwelijk consumentisme. We hebben wat dat betreft een ommekeer ervaren: het is niet aan ons om mensen te motiveren, we willen samen zoeken.”