Jaarlijks initiatief rond Wereldvluchtelingendag

Van harte welkom bij de Wake voor Vluchtelingen op vrijdag 21 juni 2024 in Bethel
De wereld staat in brand en er zijn meer mensen op de vlucht dan ooit. Te midden van statistieken, meningen en frames bieden wij ruimte voor ontmoeting, verstilling en gebed. Uit verzet, omdat we niet mogen vergeten dat het altijd om mensen gaat.

Programma 21 juni
16.30-18.15       School van Barmhartigheid, een beproefd project van Stek waarin u in gesprek kunt gaan met mensen zonder papieren met een vluchtverhaal

18.15-19.15       Aan tafel voor een maaltijd van het Wereldhuis, een project van Stek voor mensen zonder papieren in Den Haag

19.45-20.30       Viering met muziek en meditatie

Wilt u van dit programma de School van Barmhartigheid én de maaltijd meemaken? Dan vragen we u zich aan te melden via info@wakevoorvluchtelingen.nl. Er is plaats voor maximaal 60 personen. Aanmelden voor de viering is niet nodig. Buurt-en-kerkhuis Bethel, Thomas Schwenckestraat 28/30

Jaarlijks inspireren en stimuleren we de betrokkenheid bij vluchtelingen. Dat doen we met een wake in de Haagse Bethelkapel, de plek waar in 2018 het kerkasiel plaats vond. We delen relevante informatie en genereren publieke aandacht. We hopen op minder vooroordelen en hardheid, meer kennis, begrip en medemenselijkheid, een humaan asielbeleid en menswaardige behandeling van vluchtelingen.

Stek organiseert de Wake samen met de Protestantse Kerk Den Haag, elk jaar rond 20 juni,  Wereldvluchtelingendag. Er is ruimte voor persoonlijke verhalen en gesprekken, stilte en bezinning. We ontmoeten elkaar en kunnen onze gedachten en wensen met elkaar delen.

“We waken vanwege de vele mensen die op de vlucht zijn voor geweld en onrecht”

David Renkema opende in 2023 de Wake voor vluchtelingen. “We waken vanwege de vele mensen die op de vlucht zijn voor geweld, onrecht en gebrek aan bestaansmogelijkheden, vanwege al die mensen die met gevaar voor eigen leven op weg gaan, grenzen passeren, in de hoop op een veilig leven elders.

Soms word ik geplaagd door een zekere gewenning aan de situatie. De beelden van de kampen aan de zuidgrenzen van Europa, de overvolle opvangcentra, de rampen op zee, de politieke afspraken met Turkije en wellicht Tunesië, het misbruik van ontwikkelingsgelden voor de opvang van asielzoekers in Nederland, de pogingen om meer gemeenten te betrekken bij de opvang… Het gaat maar door. Ik weet ook al te goed dat gegeven de klimaatverstoring, gegeven de vele conflicten langs etnische en religieuze grenzen en gegeven de schendingen van mensenrechten de situatie de komende decennia zal verergeren. Hoe voorkom ik dat deze gewenning overgaat in onverschilligheid?

We kunnen omgaan met de uitdagingen van deze tijd door de soms kleine daden van medemenselijkheid, dus de ontmoeting met asielzoekers, vluchtelingen en andere migranten, de wijze waarop wij over hen spreken en de gastvrijheid die we soms kunnen en mogen bieden. Dat zijn geen druppels op een gloeiende plaat, maar gebaren van humaniteit.”